بررسی مقایسه‌ای اثر دفریپرون و سیلی‌مارین بر کاهش سرباری آهن در رات

/فاطمه فروغی; ؛ ابوالفضل مصطفوی، لطف‌الله سقایی، احمد موحدیان، عباس جعفریان

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	100300
شماره مدرک	:	‭ت۱۲۴۱۷‬
شماره راهنما	:	‭QV،۱۸۳،ف۶۱۶ب،۱۳۸۹‬
سرشناسه	:	فروغی، فاطمه
عنوان	:	بررسی مقایسه‌ای اثر دفریپرون و سیلی‌مارین بر کاهش سرباری آهن در رات [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/فاطمه فروغی
استاد راهنما	:	؛ ابوالفضل مصطفوی، لطف‌الله سقایی، احمد موحدیان، عباس جعفریان
محل تحصیل	:	دانشکده داروسازی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۸۹‬
مقطع تحصیلی	:	رشته داروسازی، دکترای حرفه‌ای
تاریخ دفاع	:	‭1389/06/13‬
صفحه شمار	:	‮ر، ‭۶۷‬ ص.‬: مصور، جدول
يادداشت	:	این یک پایان‌نامه تحقیقاتی با شماره‭ ۳۸۷۴۲۹ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	کی‌لیت کننده‌های آهن جهت دفع آهن اضافی بدن در بیماران تالاسمی استفاده می‌شوند. دفریپرون یا ‭L1‬ یکی از این کی‌لیت ها می‌باشد که فاقد معایب دسفروکسامین است. سیلی‌مارین نیز که یک ترکیب گیاهی است می‌تواند به خوبی آهن را کی‌لیت کند و فاقد عوارض جانبی ‭L1‬ است. در این مطالعه اثر تجویز منفرد و همزمان دفریپرون و سیلی مارین بر کاهش سرباری آهن در رات مورد بررسی قرار گرفته است.‭ ۵۴ ‬رات سالم از نژاد ‭wistar‬ انتخاب و در‭ ۶ ‬گروه تقسیم‌بندی شدند.‭ ۶ ‬رات گروه اول فقط آب و غذا دریافت کردند.‭ ۶ ‬رات گروه دوم با تزریق آهن، به صورت داخل صفاقی به مقدار‭ ۱۰۰ ‬میلی‌گرم بر کیلوگرم در هفته به مدت یک ماه سرباری آهن ایجاد شد و پس از‭ ۱۵ ‬روز که غلظت آهن در سرم پایدار شد، از آنها خونگیری شد، ادرار‭ ۲۴ ‬ساعته آنها یکروز قبل از خونگیری جمع‌آوری شد.‭ ۱۲ ‬رات گروه سوم نیز پس از ایجاد سرباری آهن، به مدت یک ماه روزانه‭ ۰/۶ ‬میلی‌لیتر نرمالین سالین به صورت خوراکی داده شد و سپس از آنها خونگیری شد. ادرار‭ ۲۴ ‬ساعته آنها در روزهای اول، پانزدهم و سی ام تجویز دارو و جمع‌آوری شد.‭ ۱۲ ‬رات گروه چهارم و پنجم نیز پس از ایجاد سرباری آهن، به مدت یکماه روزانه به ترتیب‭ ۱۵۰ ‬میلی‌گرم بر کیلوگرم ‭L1‬،‭ ۱۲۰ ‬میلی‌گرم بر کیلوگرم سیلی مارین و در گروه ششم به همان میزان از هر دو دارو به صورت خوراکی داده شد. سپس از آنها خونگیزی شد ادرار‭ ۲۴ ‬ساعته آنها مشابه گروه قبل جمع آوری گردید. غلظت آهن، ‭TIBC‬ و فریتین سرم، همچنین فعالیت آنزیم‌های کبدی اندازه‌گیری و نتایج حاصله با تست آماری ‭ANOVA‬ مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آهن و ‭TIBC‬ سرم در گروه چهارم و ششم نسبت به گروه سرباری آهن کاهش معناداری نشان می‌دهد ولی میانگین فعالیت آنزیم‌های کبدی تفاوت معناداری نشان نمی‌دهد. غلظت آهن دفعی در ادرار پس از دریافت تک دوز دارو در این دو گروه افزایش معناداری نشان می‌دهد. همچنین آهن دفعی در ادرار پس از دریافت دارو در گروه پنجم تفاوت معناداری با گروه کنترل و سرباری آهن دارد را نشان می‌دهد و فعالیت ‭GPT‬ به طور معنادار کاهش یافته است. نتایج حاصل از آهن، ‭TIBC‬ و غلظت آهن دفعی در ادرار نشان داد که ‭L1‬ و سیلی مارین هر دو قادرند به عنوان یک کی‌لیت کننده آهن استفاده شوند که این توانایی در مورد ‭L1‬ بیشتر از سیلی مارین دیده می‌شود ولی استفاده همزمان از این دارو در دفع آهن سربار بدن رات بسیار مفیدتر و کارآمدتر است. همچنین سیلی مارین توانسته است برخلاف ‭L1‬ سطح سرمی آنزیم‌های کبدی را کاهش دهد
توصیفگر	:	۱. مواد جمع‌کننده آهن.- کلیدواژه‌ها: مواد جمع کننده آهن
	:	پیریدینها
	:	تالاسمی
	:	افزایش بار آهن
	:	موش‌های صحرایی
	:	Iron Chelating Agents
	:	Pyridines
	:	Thalassemia
	:	Iron Overload
	:	Silymarin
	:	Rats
شناسه افزوده	:	مصطفوی، ابوالفضل، استاد راهنما
	:	سقائی، لطف‌الله، استاد راهنما
	:	موحدیان، احمد، استاد راهنما
	:	جعفریان، عباس، استاد راهنما
شناسه افزوده	:	دانشکده داروسازی