بررسی مقایسه‌ای تاثیر اندانسترون و میدازولام داخل وریدی و ترکیب آن دو با هم در درمان تهوع و استفراغ متعاقب اعمال جراحی تحت بیهوشی اسپاینال در بیمارستان بهشتی اصفهان در سالهای‭ ۸۹ ‬و‭۹۰ ‬

/محسن چیت سازی; ؛ میترا جبل عاملی، عظیم هنرمند، محمد صفوی

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	101077
شماره مدرک	:	‭ت۱۳۳۳۷‬
شماره راهنما	:	‭WO،۱۸۴،چ۹۱ب،۱۳۹۰‬
سرشناسه	:	چیت سازی، محسن
عنوان	:	بررسی مقایسه‌ای تاثیر اندانسترون و میدازولام داخل وریدی و ترکیب آن دو با هم در درمان تهوع و استفراغ متعاقب اعمال جراحی تحت بیهوشی اسپاینال در بیمارستان بهشتی اصفهان در سالهای‭ ۸۹ ‬و‭۹۰ ‬ [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/محسن چیت سازی
استاد راهنما	:	؛ میترا جبل عاملی، عظیم هنرمند، محمد صفوی
محل تحصیل	:	دانشکده پزشکی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۰‬
مقطع تحصیلی	:	رشته بیهوشی و مراقبت های ویژه پزشکی، دکترای تخصصی
تاریخ دفاع	:	‭1391/01/22‬
صفحه شمار	:	‮ ‭۱۱۲‬ص.‬: جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی با شماره‭ ۲۸۹۲۶۸ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	تهوع واستفراغ متعاقب اعمال جراحی ‭(PONV)‬ یکی ازشایع ترین تجربیات ناخوشایند متعاقب اعمال جراحی وبیهوشی میباشد، که بسته به وجود یا عدم وجود ریسک فاکتورهای مختلف، شیوعی بین‭ ۱۴-۸۲ ‬برای آن گزارش شده است. علی رغم استفاده از روشهای دارویی و غیر دارویی منفرد و ترکیبی جهت پیشگیری از ‭PONV‬ هنوز هم شیوع بالایی داشته که باعث افزایش موربیدیتی و مورتالیتی متعاقب اعمال جراحی، افزایش طول مدت اقامت در ریکاوری و بیمارستان و افزایش هزینه های درمانی می شود. با توجه به عدم مقرون به صرفه بودن پروفیلاکسی فراگیر، اتخاذ روش های درمانی جهت ‭PONV‬ ضروری میباشد. استفاده از میدازولام به عنوان پروفیلاکسی ‭PONV‬ مورد مطالعات مختلف انجام گرفته ولی جهت درمان در موارد محدود مورد بررسی قرارگرفته شده‌است. خصوصااستفاده آن توام بااندانسترون و مقایسه آن دو با هم در درمان تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته است. باتوجه به ارزان و در دسترس بودن و عوارض محدود میدازولام، درصورت اثبات سودمندی آن در درمان ‭PONV‬ ( به تنهایی یا ترکیب با اندانسترون) می‌توان آن را به عنوان روش درمانی مناسب پیشنهادنمود. هدف ازاین مطالعه، بررسی مقایسه‌ای تاثیر میدازولام و اندانسترون داخل وریدی و ترکیب آن دو باهم، در درمان تهوع و استفراغ متعاقب اعمال جراحی تحت بیهوشی اسپاینال، می باشد. این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی کور‭( double blind )‬ و آینده نگر‭( prospective )‬ بود که درسالهای‭ ۸۹ ‬و‭ ۹۰‬در بیمارستان بهشتی اصفهان برروی‭ ۱۳۲ ‬بیمار زن که در محدوده سنی‭ ۱۸ ‬تا‭ ۴۵ ‬سال بوده و تحت عمل جراحی با تکنیک بیهوشی اسپاینال به روش مشابه، قرارگرفته بودند و در ریکاوری دچار استفراغ یا حالت تهوع با‭VAS> ۳‬ شده بودند، انجام شد. جمعیت مورد مطالعه به روش تصادفی در دسترس ‭(Random allocation)‬انتخاب و به سه گروه‭ ۴۴ ‬نفری تقسیم شدند: گروه اول توسط میدازولام بادوز‭ ۳۰ ‬میکروگرم/ کیلوگرم ( حداکثر‭ ۲ ‬میلی گرم) ، گروه دوم توسط اندانسترون با دوز ‭۱۵ kg/mg‬/. ( حداکثر‭۸ ‬میلی گرم) و گروه سوم توسط ترکیب میدازولام و متوکلوپرامید با دوزهای فوق مورد درمان قرارگرفتند. پ‌س از تجویز دارو در هر یک از گروه ها، اندکسهای مورد مطالعه در زمان صفر( بلافاصله قبل از تجویز دارو) ، دقیقه‭۳۰‬، ساعت‭ ۶ ،۲ ‬و‭ ۲۴ ‬مورد ارزیابی و ثبت قرار گرفته و در پایان، تحلیل و آنالیز آماری داده ها، با استفاده ازنرم افزار ‭spss‬ و تستهای آماری مربوطه انجام گرفت. باتوجه به آنالیز داده های این مطالعه، فراوانی بروز استفراغ و میانگین تعداد دفعات استفراغ در گروههای مورد مطالعه، تفاوت معناداری با هم نداشت. البته در هر دو مورد، وضعیت در گروه دریافت کننده میدازولام واندانسترون توام بهترازدوگروه دیگربود.فراوانی بروزتهوع با‭VAS> ۳‬درساعت ششم تفاوت معناداری داشت.‭(P.value =۰/۰۱)‬به طوریکه درگروه میدازولام واندانسترون کمترازگروه میدازولام ودرگروه میدازولام کمترازگروه اندانسترون بود. درساعت دوم نیز علی رغم معنادارنبودن تفاوت،گروه میدازولام واندانسترون بهترازدوگروه دیگربود. توزیع فراوانی بیماران براساس شدت تهوع درساعت ششم تفاوت معناداری داشت.‭(P.value = ۰/۰۳)‬به طوریکه شدت تهوع درگروه میدازولام واندانسترون کمترازگروه میدازولام ودرگروه میدازولام،کمترازگروه اندانسترون بود. میانگین ‭VAS‬ تهوع درساعت‭۶ ‬نیز،تفاوت معناداری داشت‭(P.value= ۰/۰۴)‬ به طوریکه درگروه میدازولام واندانسترون توام کمترازگروه میدازولام ودرگروه میدازولام کمترازگروه اندانسترون بود. این متغیردرساعت‭ ۲۴ ‬معنادارنبود.درعین حال درگروه میدازولام نسبت به دوگروه بهتربود.میانگین دوزاندانسترون تجویزشده نیزعلی رغم این که تفاوت معناداری نداشت،درگروه میدازولام واندانسترون کمترازدوگروه دیگربود. میانگین مدت اقامت درریکاوری،میانگین ‭VAS‬درد،ومیانگین دوزپتدی تجویزشده،تفاوت معناداری باهم نداشت. میانه اسکور‭sedation‬ درهمه گروهها یکسان بود. توزیع فراوانی عوارض ناشی ازتجویز دارو تفاوت معناداری نداشت‌درعین حال جالب بود که درگروه میدازولام و اندانسترون توام نسبت به دو گروه بیشترنبوده و حتی کمتربود. براساس نتایج این مطالعه، استفاده ازترکیب میدازولام و اندانسترون با هم در درمان تهوع و استفراغ بعد ازعمل خصوصا در ‭PONV‬ اولیه ( ساعت صفرتا‭۶ ‬) و به خصوص در مورد تهوع، موثرتر از استفاده از میدازولام یا اندانسترون به تنهایی بوده، از طرفی عوارض ناشی از تجویز دارو نیز ظاهرا در استفاده توام میدازولام و اندانسترون کمتراز استفاده هر کدام از آنها به تنهایی می باشد. در ضمن به نظر می رسد که استفاده از میدازولام به تنهایی موثرتر از استفاده از اندانسترون به تنهایی در درمان ‭PONV‬ باشد، که نیاز به مطالعات بیشتر در این موارد می باشد
توصیفگر	:	۱. تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی- پیشگیری و کنترل.- کلیدواژه‌ها: استفراغ و تهوع پس از عمل جراحی
	:	بی حسی نخاعی
	:	میدازولام
	:	ضد تهوع ها
	:	Postoperative Nausea and Vomiting
	:	Anesthesia, Spinal
	:	Midazolam
	:	Antiemetics
	:	Ondansetron
شناسه افزوده	:	جبل عاملی، میترا، استاد راهنما
	:	هنرمند، عظیم، استاد راهنما
	:	صفوی، محمد، استاد راهنما
شناسه افزوده	:	دانشکده پزشکی