مقایسه نتایج بهبود بیماران بعد از جراحی سندرم تونل کارپ در دو گروه دارای آتل و بدون استفاده از آتل

/سعید آل رسول دهکردی; ؛ محمد دهقانی

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	101474
شماره مدرک	:	‭ت۱۳۸۰۱‬
شماره راهنما	:	‭WL،۵۰۰،آ۷۳۶م،۱۳۹۱‬
سرشناسه	:	آل رسول دهکردی، سعید
عنوان	:	مقایسه نتایج بهبود بیماران بعد از جراحی سندرم تونل کارپ در دو گروه دارای آتل و بدون استفاده از آتل [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/سعید آل رسول دهکردی
استاد راهنما	:	؛ محمد دهقانی
محل تحصیل	:	دانشکده پزشکی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۱‬
مقطع تحصیلی	:	رشته پزشکی، دکترای حرفه‌ای
تاریخ دفاع	:	‭1391/09/21‬
صفحه شمار	:	‮ص ‭۱۰‬‬: جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی با شماره‭ ۳۹۰۲۱۳ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	سندرم تونل کارپ یک بیماری شایع است که در آن عصب مدیان حین عبور از تونل کارپ تحت فشار قرار می گیرد و فلج تدریجی آن رخ می دهد. بروز سالیانه این بیماری بیش از‭ ۸ ‬میلیون مورد بوده و شایعترین کمپرسیون عصب محیطی در بدن می باشد. از طرف دیگر بعلت فرهنگ خاص کشور ما و تنوع شغلی و نوع فعالیتها، خانم های خانه دار به این بیماری بیشتر مبتلا می شوند. بنابراین ضروریست تا روش مناسب بی حرکتی پس از عمل جراحی سندرم تونل کارپ در غالب اینکه آیا آتل برای بی حرکت سازی بعد از عمل مناسب است یا خیر بررسی شود تا از صرف هزینه های اضافی برای بیمار، عدم بهبود مناسب ، ناتوانی بیمار در انجام فعالیتها، مدت زمان طولانی اختلال حسی، حرکتی و درد جلوگیری شود. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج بهبود بیماران بعد از جراحی سندرم تونل کارپ در دو گروه دارای آتل و بدون استفاده از آتل در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به انجام رسید. این مطالعه یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در سال‭ ۱۳۹۰ ‬در مرکز آموزشی در مانی کاشانی اصفهان به انجام رسید جامعه آماری مورد مطالعه شامل بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپ کاندید عمل جراحی آزاد سازی عصب مدین بودند که این در این مرکز، تحت عمل جراحی قرار گرفتند.‭ ۶۴ ‬بیمار تحت عمل جراحی ‭CTS‬ انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه‭ ۳۲ ‬نفره تقسیم شدند. در گروه اول ، پس از عمل جراحی اسپلینت تجویز شده و در گروه دوم که بعنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند اسپلینت داده نشد. بیمار در فاصله‭ ۱۲ ،۶ ،۳ ‬هفته پس از عمل جراحی تحت پیگیری قرار گرفته و وضعیت بهبودی در حس، حرکت و درد بر اساس معیار ‭VAS‬ در آنان مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های بدست آمده نهایتا وارد رایانه شده و بوسیله نرم افزار ‭SPSS‬ نسخه‭ ۲۰ ‬مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نمره درگیری حسی در هفته‭ ۱۲ ،۶ ،۳ ‬بعد از درمان در گروه دارای اسپلینت بالاتر از گروه بدون اسپلینت بود. بطوری که در‭ ۱۲ ‬هفته بعد از درمان در هیچ بیماری درگیری حرکتی مشاهده نشد. انجام آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات نیز نشان داد روند کاهش درگیری حسی در گروه بدون اسپلینت بطور معنی داری مطلوب تر از گروه های دارای اسپلینت بوده است ‭.(p=0.048)‬ در عین حال نمره درگیری حرکتی در گروه بدون اسپلینت بالاتر بود ولی طبق آزمون مذکور، اختلاف بین دو گروه معنی دار نبود ‭.(P=0.7)‬ میانگین نمره درد در‭ ۳ ‬هفته بعد از درمان در گروه بدون اسپلینت بیشتر بوده و در‭ ۶ ‬هفته بعد از درمان، در دو گروه تقریبا مشابه بود ولی در‭ ۱۲ ‬هفته بعد از درمان، شدت درد در گروه بودن اسپلینت بطور قابل ملاحظه‌ای کمتر بود ولی طبق آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، روند تغییرات شدت درد در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار نداشت ‭.(P=0.97)‬ استفاده از اسپلینت در بعد از عمل جراحی آزاد سازی عصب مدین احتمالا موجب تاخیر در بهبودی حسی، حرکتی و درد در بیماران می گردد ولی با توجه به تاثیر نوع اسپلینت بکار رفته، این موضوع هنوز مورد تردید می باشد و لازم است مداخلات مطالعه‌ای وسیع تری در این خصوص به انجام برسد
توصیفگر	:	۱. سندرم تونل کارپال.- کلیدواژه ها: سندرم مجرای مچ دست- جراحی
	:	عصب میانی
	:	استخوانهای مچ دست
	:	استخوان بندها
	:	Carpal Tunnel Syndrom- surgery
	:	Median Nerve
	:	Carpal Bones
	:	Splints
شناسه افزوده	:	دهقانی، محمد، استاد راهنما
شناسه افزوده	:	دانشکده پزشکی