تهیه و ارزیابی نانوساختارهای حامل لیپیدی دارای عامل هدفمند کننده ترانسفرین جهت دارورسانی اتوپوساید در لوسمی حاد میلوژنز

/امیر خواجوی نیا; ؛ ژاله ورشوساز، عباس جعفریان دهکردی

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	101569
شماره مدرک	:	‭ت۱۴۰۱۶‬
شماره راهنما	:	‭QV،۲۶۹،خ۷۶۹ت،۱۳۹۱‬
سرشناسه	:	خواجوی‌نیا، امیر
عنوان	:	تهیه و ارزیابی نانوساختارهای حامل لیپیدی دارای عامل هدفمند کننده ترانسفرین جهت دارورسانی اتوپوساید در لوسمی حاد میلوژنز [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/امیر خواجوی نیا
استاد راهنما	:	؛ ژاله ورشوساز، عباس جعفریان دهکردی
محل تحصیل	:	دانشکده داروسازی و علوم دارویی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۱‬
مقطع تحصیلی	:	رشته داروسازی، دکترای داروسازی
صفحه شمار	:	‮ص، ‭۹۸‬ ص.‬: مصور، جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی به شماره‭ ۳۸۸۵۹۳ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	اگرچه اتوپوساید و سایر داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی نقش اصلی را در درمان لوسمی حاد میلوژنز ‭( AML )‬ ایفا می کنند، سمیت جدی و ظهور مقاومت به این داروها، کاربرد آنها را محدود می‌کند. هدف از طرح حاضر افزایش اثربخشی و کاهش سمیت اتوپوساید روی سلول های ‭K562‬ به وسیله تهیه نانوذرات حامل لیپیدی دارای عامل هدفمند کننده ترانسفرین است که گیرنده‌های آن در اکثر سلول های سرطانی از جمله سلول های میلوئیدی بیان بالایی دارند‭NlC .‬ ها به روش امولسیون سازی ‭O/W‬ با انتشار و تبخیر حلال و اولتراسونیکه کردن تهیه شدند. فاز آلی حاوی ستیل پالمیتات، اکتیل دودکانول، لسیتین، یک لیپید آمین دار ( استاریل آمین، دودسیل آمین یا اسپرمین) و دارو بود که در مخلوط الکل و استون (‭۱ : ۴ ‬) حل شده بودند. فاز آبی محلول پلوگزامر یک درصد بود. اتصال شیمیایی ترانسفرین با ‭NLC‬ با واسطه ‭EDC‬ و اتصال فیزیکی آن ها در محیط بافری توسط جذب سطح صورت گرفت. بعد از تعیین اندازه ذره‌ای، پتانسیل زتا و کارایی بارگیری دارو، آزادسازی دارو از نانو ذرات در محیط بافر فسفات و به کمک نمونه‌گیری در فواصل معین بررسی شد و میزان ترانسفرین اتصال یافته بر سطح ذرات به روش برادفورد تعیین مقدار شد. اثر سمیت نانوذرات بر سلول های ‭K562‬ به روش ‭MMT‬ و جذب سلولی نانوذرات به روش فلوسایتومتری بررسی شد. نانو ذرات استئاریل آمین کمترین اندازه ذره‌ای ‭۱۲۵/۱ nm )‬)، بالاترین پتانسیل زتا ‭۴۳/۴ mV )‬) و بالاترین کارایی اتصال به ترانسفرین ‭۳۸/۹ mg/mmol )‬) و بیشترین سمیت سلولی را از خود نشان دادند. مقدار بارگیری دارو پس از اتصال باترانسفرین کاهش یافته و اندازه ذره‌ای افزایش یافت. پس از تیمار سلول ها با نانوذرات دارای استئاریل آمین غیر کونژوگه با ترانسفرین حاوی اتوپوساید در غلظت ‭ ۲۵ ،۰/۷۵ mM‬درصد سلول ها زنده ماندند که نسبت به داروی آزاد با درصد بقای‭ ۶۸ ‬درصد سمیت سلولی بیشتری نشان دادند. همچنین نانوذرات دارای عامل هدفمند کننده از سمیت بالاتر ( تا‭ ۱۵ ‬برابر داروی آزاد) و جذب سلولی بالاتری نسبت به نانوذرات غیر کونژوگه برخوردار بودند. این اثر در مورد کونژوگه های شیمیایی بارزتر از فیزیکی بود. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد تهیه نانو حامل های لیپدی اتوپوساید به روش امولسیون سازی با انتشار و تبخیر حلال امکان پذیر است. استئاریل آمین می‌تواند نانوذراتی با سمیت بالاتر نسبت به دو لیپید آمین دار دیگر تولید نماید. روش شیمیایی برای اتصال ترانسفرین به نانوذرات کارایی اتصال را نسبت به روش فیزیکی بالاتر برده، خاصیت کشندگی سلولی را افزایش می دهد
توصیفگر	:	۱. داروهای ضد سرطان.- کلیدواژه ها: داروهای ضد نورویش
	:	سرطان خون میلوسیتی حاد
	:	سیستم های دارورسانی
	:	ارزیابی دارو
	:	لیپیدها
	:	Leukemia, Myeloid, Acute
	:	Antineoplastic Agents
	:	Drug Delivery Systems
	:	Lipids
	:	Drug Evaluation
	:	Etoposide
	:	Nanostructures
شناسه افزوده	:	ورشوساز، ژاله، استاد راهنما
	:	جعفریان دهکردی، عباس، استاد راهنما
شناسه افزوده	:	دانشکده داروسازی و علوم دارویی