تاثیر داروهای آنتی دپرسانت سرترالین و پاروکستین بر تمایز نوروژنیک سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی انسان

/ملیحه دستجردی جهرمی; ؛ شهناز رضوی، نوشین امیرپور

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	101604
شماره مدرک	:	‭ت۱۴۰۶۳‬
شماره راهنما	:	‭WL،۱۰۲/۳،ج۹۶۴ت،۱۳۹۱‬
سرشناسه	:	جهرمی دستجردی، ملیحه
عنوان	:	تاثیر داروهای آنتی دپرسانت سرترالین و پاروکستین بر تمایز نوروژنیک سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی انسان [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/ملیحه دستجردی جهرمی
استاد راهنما	:	؛ شهناز رضوی، نوشین امیرپور
محل تحصیل	:	دانشکده پزشکی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۱‬
مقطع تحصیلی	:	رشته علوم تشریحی، کارشناسی ارشد
صفحه شمار	:	‮ ‭۶۳‬ص.‬: مصور،جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی با شماره‭ ۳۹۱۲۳۵ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	در حال حاضر تحقیقات مختلفی در زمینه افزایش تعداد سلول های عصبی حاصل از تمایز از طریق اضافه نمودن فاکتورهای مختلف صورت گرفته است. از جمله، می‌توان به تاثیر داروهای آنتی دپرسانت بر نوروژنژ، عمدتا در شرایط ‭In Vivo‬ اشاره کرد. با توجه به محدودیت مطالعات در زمینه تاثیر داروهای آنتی دپرسانت و اثرات متناقض آن در تمایز سلول های بنیادی جنینی و آستروسیت در شرایط ‭In Vitro‬ و همچنین ب علت مزایای سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی و اینکه تا کنون اثر نوروژنیک هیچ یک از داروهای آنتی دپرسانت بر تمایز سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی بررسی نگردیده است. تصمیم گرفته شد که در این مطالعه تاثیر دو داروی موثر در درمان اختلالات عصبی بر تمایز نوروژنیک سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی بررسی گردد. سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی انسانی بعد از قرار گرفتن در مدیوم تمایز نورونی همراه با ‭ ۰/۵ mM‬داروی سرترالین و ‭ ۱ mM‬داروی پاروکستین توسط تست ‭MTT‬ به منظور اندازه‌گیری میزان حیات سلولی ( تعداد سلول) و بررسی تکثیر سلولی در مسیر تمایز به سمت عصب و توسط تکنیک ایمونوسایتوشیمی به منظور ارزیابی تمایز عصبی و تعیین مارکرهای عصبی سلول های تمیار شده بررسی شدند. آزمون ‭MMT‬ نشان داد که بین جذب نوری گروه تیمار با ‭ ۱ mM‬داروی پاروکستین نسبت به گروه کنترل در روز چهارم و روز ششم از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود دارد. همچنین بین جذب نوری گروه تیمار با ‭ ۰/۵ mM‬داروی سرترالین نسبت به گروه کنترل در روز ششم از لحاظ آماری احتلاف معنی داری وجود دارد. نتایج تکنیک ایمنوسیتوشیمی نشان داد که درصد سلول های بیان کننده ‭Nestin‬ در گروه تیمار با ‭ ۰/۵ mM‬داروی سرترالین نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما در گروه تیمار با ‭ ۱ mM‬داروی پاروکستین نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری وجود دارد. همچنین آنالیز آماری کاهش معنی داری را در بیان ‭GFAP‬ در گروه‌های تیمار نسبت به گروه کنترل نشان داد. به علاوه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری در بیان ‭MAP2‬ بین گروه های تیمار و کنترل وجود نداشت. مطالعه ما نشان داد که ‭ ۱ mM‬داروی پاروکستین باعث افزایش تکثیر سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی در زمان تمایز شد همچنین بیان مارکرهای عصبی مانند ‭Nestin‬ و ‭MAP2‬ را افزایش داد اما ‭ ۰/۵ mM‬داروی سرترالین اگرچه بعد از شش روز تکثیر سلولی را افزایش داد ولی بیان مارکرهای عصبی را کاهش داده و باعث القاء نوروژنز در سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی نشد
توصیفگر	:	۱. نورون ها.- کلیدواژه‌ها: داروهای ضد افسردگی
	:	کشت یاخته
	:	بافت عصبی
	:	تمایز یاخته
	:	Antidepressive Agents
	:	Cell Culture
	:	Nerve Tissue
	:	Cell Differntiation
	:	Sertraline
	:	Adipose Tissue
شناسه افزوده	:	رضوی، شهناز، استاد راهنما
	:	امیرپور، نوشین، استاد راهنما
شناسه افزوده	:	دانشکده پزشکی