بررسی هماهنگی بین مفاصل در ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده در بیماران مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن

/سحر امیر رجب; ؛ مسعود مظاهری; ؛ محمد مهراور

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	101774
شماره مدرک	:	‭ت۱۴۸۷۰‬
شماره راهنما	:	‭WE،۷۵۵،‮الف‬۸۲۴ب،۱۳۹۳‬
سرشناسه	:	امیررجب، سحر
عنوان	:	بررسی هماهنگی بین مفاصل در ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده در بیماران مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی مزمن [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/سحر امیر رجب
استاد راهنما	:	؛ مسعود مظاهری
استاد مشاور	:	؛ محمد مهراور
محل تحصیل	:	دانشکده علوم توانبخشی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۳‬
مقطع تحصیلی	:	رشته فیزیوتراپی، کارشناسی ارشد
صفحه شمار	:	‮ ‭۵۰‬ص.‬: مصور، جدول
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	کمردرد یکی از شایع‌ترین بیماری ها در جهان است که‭ ۸۸ ‬درصد افراد در طول زندگی یک بار به آن مبتلا می شوند. یکی از مهمترین فعالیت های روزمره از نظر مکانیکی و عملکردی، که انجام دادنش برای بیماران مبتلا به کمردرد دشوار است، ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده است. ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده، حرکات چند سگمانی پیچیده‌ای هستند که به تعادل، قدرت عضلانی، و تحرک مفصلی کافی و هماهنگی بین همه سگمان های بدن جهت ثبات حرکت نیاز دارند. یکی از جنبه‌های مهم این حرکات که اخیرا مورد توجه قرار گرفته است، هماهنگی بین سگمان های مختلف حین این حرکات است. ولی تنها دو مطالعه در این رابطه در افراد مبتلا به کمردرد حین ایستادن از حالت نشسته انجام شده است. هدف مطالعه حاضر، در نظر گرفتن محدودیتهای مطالعات قبلی و بررسی استراتژی های هماهنگی بین مفاصل حین دو حرکت ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده در گروهی از بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با شدت درد و ناتوانی بیشتر است تا تفاوت های هماهنگی مفصلی بین این بیماران و افراد سالم مشخص شود.‭ ۱۵ ‬بیمار مبتلا به کمردرد و‭ ۱۵ ‬فرد سالم در مطالعه حاضر وارد شدند و تفاوت های احتمالی در هماهنگی بین مفاصل در حرکت ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده در بیماران مبتلا به کمردرد با افراد سالم به وسیله روش منیفولد کنترل نشده یا‭uncontrolled manifold (UCM)‬ بررسی شد. این روش متغیرهای جزئی ( مفاصل) را به متغیرهای کلی یا پرفورمنس ‭COM )‬ و سر) مرتبط می کند و تغییرات متغییرهای جزیی را به دو گروه تقسیم می‌کند. یک گروه از این تغییرات، مقدار مطلوب متغییر پرفورمنس را تحت تاثیر قرار نمی دهد ‭(VUCM or VGOOD)‬ در حالی‌که گروه دیگر بر مقدار مطلوب متغییر پرفورمنس اثر می‌گذارد‭.(VORT or VBAD)‬ حرکات ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده، در‭ ۴ ‬وضعیت مختلف، انجام شد:‭۱ ‬. روی یک سطح معمولی با چشم باز ‭۲ (RO)‬. روی یک سطح معمولی با چشم بسته ‭۳ (RC)‬. روی تخته چوبی باریک با چشم باز ‭۴ (NO)‬. روی تخته چوبی باریک با چشم بسته ‭.(NC)‬ در هر وضعیت، حرکت‭ ۱۵ ‬بار انجام شد و ترتیب وضعیت ها به صورت تصادفی انتخاب شد. قبل از جمع‌آوری داده‌ها،‭ ۳ ‬بار تمرین در هر وضعیت انجام شد تا افراد با حرکت آشنا شوند. برای به حداقل رساندن خستگی، دوره‌های استراحت‭ ۵ ‬دقیقه‌ای بین وضعیت ها داده شد. از یک سیستم آنالیز حرکتی با‭ ۷ ‬دوربین برای ثبت داده‌های حرکات سه بعدی ( کینماتیک) استفاده شد. داده‌های کینماتیک، با قرار دادن‭ ۱۱ ‬مارکر سطحی ( قطر‭۲ cm‬) روی بدن افراد جمع آوری شد. تست‭t ‬ مستقل برای همه داده‌های دموگرافیک شامل سن، و قد و وزن انجام شد تا از همانندی افراد از نظر این متغیرها اطمینان حاصل شود. از آزمون آنووا (‭ ۲ ‬*‭۴ ‬) استفاده شد. دو گروه افراد سالم و بیمار به عنوان عامل بین گروهی و چهار وضعیت مختلف تست به عنوان عامل داخل گروهی در نظر گرفته شدند. به عنوان آزمون ‭post-hoc‬ از آزمون ‭Bonferroni‬ استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که صرف نظر از نوع حرکت، در هر دو گروه سالم و بیمار و در وضعیت های مختلف تست، ‭CNS‬ متغیرهای پرفورمنس ‭COM )‬ و سر در دو بعد افقی و عمودی) را کنترل می کند. تنها استثنا مربوط به تغییرات پوزیشن سر در بعد افقی در حرکت نشستن از حالت ایستاده بود که در بیماران مبتلا به کمردرد، تغییرات این متغیر بیشتر بود. یافته دیگر این مطالعه این بود که در هر دو حرکت ایستادن از حالت نشسته و نشستن از حالت ایستاده، بیماران مبتلا به کمردرد در مقایسه با افراد سالم ‭VUCM‬ کوچکتری جهت کنترل پوزیشن ‭COM‬ در دو بعد عمودی و افقی داشتند. نتیجه دیگر مطالعه حاضر این بود که صرف نظر از نوع حرکت در هر دو گروه سالم و بیمار، ‭VUCM‬ و ‭VORT‬ جهت کنترل پوزیشن سر و ‭COM‬ ، با افزایش سطح دشواری وضعیت تست از ‭RO‬ تا‭NC‬، افزایش یافتند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیماران مبتلا به کمردرد انعطاف پذیری کمتری در هماهنگی مفاصل خود جهت کنترل پوزیشن ‭COM‬ داشتند. این تغییر در هماهنگی و کنترل حرکت در بیماران مبتلا به کمردرد ناشی از اختلالات در سیستم حسی و حرکتی و همچنین سیستم اعصاب مرکزی می باشد. این اختلالات شامل کاهش حس عمقی، کاهش انعطاف پذیری مفاصل و تغییرات کورتیکال است که به عنوان مهمترین علت کمردرد عودکننده مزمن شناخته شده است. این اختلال در استراتژی های هماهنگی حرکتی موجب تغییر پاسخ های تطابقی این بیماران می شود و باعث می‌شود که در این افراد سیستم کنترل پوسچر تطابق کمتری در مواجهه با وضعیت های دشوار تعادل داشته باشد و انجام موفق حرکات در صورت مواجهه با اغتشاشات غیر منتظره، دشوار شود
توصیفگر	:	۱. کمردرد تحتانی.- کلیدواژه‌ها: کمردرد
	:	درد پشت
	:	مفصل ها
	:	وضعیت بدن
	:	Low Back Pain
	:	Back Pain
	:	Joints
	:	Posture
شناسه افزوده	:	مظاهری، مسعود، استاد راهنما
	:	مهراور، محمد، استاد مشاور
شناسه افزوده	:	دانشکده علوم توانبخشی