ارزیابی صحت توزیع سه بعدی دوز در رادیوتراپی ناحیه قفسه سینه با استفاده از پولیمر ژل دوزیمتر معادل بافت ریه

/مهرداد غلامی; ؛ داریوش شهبازی گهرویی; ؛ طیب الهوردی پورفلاح، مهبد صداقت

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	102205
شماره مدرک	:	‭ت۱۴۹۱۲‬
شماره راهنما	:	‭WN،۶۶۰،غ۷۲‮الف‬،۱۳۹۳‬
سرشناسه	:	غلامی، مهرداد
عنوان	:	ارزیابی صحت توزیع سه بعدی دوز در رادیوتراپی ناحیه قفسه سینه با استفاده از پولیمر ژل دوزیمتر معادل بافت ریه [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/مهرداد غلامی
استاد راهنما	:	؛ داریوش شهبازی گهرویی
استاد مشاور	:	؛ طیب الهوردی پورفلاح، مهبد صداقت
محل تحصیل	:	دانشکده پزشکی
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۳‬
مقطع تحصیلی	:	رشته فیزیک پزشکی، دکترای تخصصی
صفحه شمار	:	‮ز، ‭۸۷‬ ص.‬: مصور ( بخشی رنگی) ، جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی با شماره‭ ۳۹۰۴۸۹ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	بدن انسان شامل بافت‌ها و حفره‌های مختلفی شامل ریه‌ها، سینوس‌ها و استخوان‌ها است که از نظر ویژگی‌های فیزیکی و رادیولوژیکی با آب متفاوت می‌باشند. اگرچه ژل دوزیمتری روش منحصر بفردی جهت نمایش سه بعدی توزیع دوز در پرتودرمانی کلینیکی است، اما توزیع سه بعدی دوز را نمی‌توان در بافت ریه با این‌گونه ژل دوزیمترهای معادل بافت نرم مورد ارزیابی قرار داد. بنابراین هدف این مطالعه ساختن یک نوع ژل دوزیمتر با دانسیته پایین است تا بتوان بوسیله آن توزیع سه بعدی دوز را در بافت ریه ارزیابی و تایید نمود. علاوه براین، ارزیابی فاکتورهای موثر بر منحنی دوز پاسخ آن و نیز عوامل تاثیرگذار بر یکنواختی ژل در مراحل مختلف ساخت، تابش‌گیری و تصویربرداری از اهداف این پژوهش می‌باشد. دو نوع ژل دوزیمتر با دانسیته پایین طراحی و در شرایط آنوکسیک ساخته شد. در نوع اول، ساخت ژل بدون پرفیوژن گاز نیتروژن و در نوع دوم برای حذف اثر اکسیژن، گاز نیتروژن از داخل آب و همچنین محلول ژلی عبور داده شد. زمان بین ساخت و پرتودهی در ژل نوع اول و دوم به ترتیب‭ ۵ ‬و‭ ۲۴ ‬ساعت انتخاب شد. برای ارزیابی پاسخ به دوز و تهیه تصاویر ‭T2‬ تمام نمونه‌ها‭ ۱۸‬ساعت پس از پرتودهی بوسیله یکدستگاه ام‌آرآی کلینیکی‭ ۱/۵ ‬تسلا تصویربرداری شدند. در ژل نوع اول، رابطه تقریبا خطی بین دوز و پاسخ ‭R2‬ در محدوده دوز بین صفر تا‭ ۱۲ ‬گری دیده شد. ژل ساخته شده محدوده دینامیک بیشتری نسبت به مطالعات قبلی داشت، اما پاسخ زمینه آن بالاتر بود. در ژل نوع دوم، در محدوده دوز بین صفر تا‭ ۱۸‬گری پاسخ مشخصی بین ‭R2‬ و دوز دیده نشد. دانسیته جرمی در هر دو ژل، بین‭ ۰/۳۵ ‬تا‭ ۰/۴۵ ‬گرم بر سانتی‌متر مکعب و تغییرات اعداد هانسفیلد آنها از‭۶۵۰ ‬- تا‭۷۵۰ ‬- بود. منحنی‌های درصد دوز عمقی بدست آمده بوسیله ژل و ‭TPS‬ در عمق‌های سطحی مطابقت خوبی با هم داشتند، اما با افزایش عمق اختلاف بین آنها بیشتر می‌شد. پایداری زمانی ژل ساخته شده تا‭ ۶۶ ‬ساعت پس از تابش حفظ شد. به منظور حصول نتایج قابل اعتماد، حفظ یکنواختی ژل در مراحل ساخت، تابش‌گیری و تصویربرداری از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. نقش تغییرات درجه حرات در پاسخ ژل دوزیمتر غیر قابل انکار است. مکانیسم‌هایی مانند جابجایی مداوم مولکول‌های آب بین حباب‌های گاز و همچنین کلاپس حباب‌های گاز ممکن است با تغییر در اندازه و شکل ریزساختارهای موجود در ژل، باعث تغییر گرادیان غلظتی مونومرهای تابش دیده در حجم تحت تابش و در نتیجه تغییرات شدید در پاسخ ‭R2‬ نسبت به دوز دریافتی شوند
توصیفگر	:	۱. پرتوسنجی.- کلیدواژه‌ها: پرتودرمانی
	:	اثرات تابش
	:	دوز تابش
	:	ژل ها
	:	قفسه سینه
	:	Radiotherapy
	:	Radiation Effects
	:	Radiation Dosage
	:	Gels
	:	Thorax
	:	Film Dosimetry
شناسه افزوده	:	شهبازی گهرویی، داریوش، استاد راهنما
	:	الهوردی پورفلاح، طیب، استاد مشاور
	:	صداقت، مهبد، استاد مشاور
شناسه افزوده	:	دانشکده پزشکی