ارزشیابی یک برنامه آموزشی مبتنی بر تئوری شناختی- اجتماعی بر ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع‭۲ ‬: یک رویکرد خودمراقبتی

/لیلا داوری; ؛ احمدعلی اسلامی; ؛ اکبر حسن‌زاده

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	102405
شماره مدرک	:	‭ت۱۵۳۰۶‬
شماره راهنما	:	‭WK،۸۱۰،د۳۱۸‮الف‬،۱۳۹۳‬
سرشناسه	:	داوری، لیلا
عنوان	:	ارزشیابی یک برنامه آموزشی مبتنی بر تئوری شناختی- اجتماعی بر ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع‭۲ ‬: یک رویکرد خودمراقبتی [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/لیلا داوری
استاد راهنما	:	؛ احمدعلی اسلامی
استاد مشاور	:	؛ اکبر حسن‌زاده
محل تحصیل	:	دانشکده بهداشت
سال تحصیل	:	، ‭۱۳۹۳‬
مقطع تحصیلی	:	رشته آموزش بهداشت، کارشناسی ارشد
صفحه شمار	:	‮ ‭۱۲۲‬ص.‬: جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی با شماره‭ ۳۹۱۴۴۵ ‬است
يادداشت	:	چاپی
چکيده	:	بیماری دیابت به عنوان شایع‌ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم، یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی جهان محسوب می‌شود. آموزش خود مراقبتی دیابت عنصری کلیدی در پیشگیری و درمان دیابت است که در بهبود کیفیت زندگی موثر می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر تئوری شناختی- رفتاری با رویکرد خودمراقبتی بر ارتقای کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع‭ ۲ ‬شهر خرم‌آباد انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی به روش سنجش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل تصادفی شده بود که‭ ۶۴ ‬بیمارمبتلا به دیابت نوع‭ ۲ ‬با روش تصادفی در دو گروه مداخله و مقایسه وارد شدند. افراد گروه مداخله در سه گروه قرار گرفته و برنامه آموزشی خودمراقبتی که بر اساس سازه‌های تئوری طراحی شده بود را در‭ ۴ - ۵ ‬جلسه دریافت کردند. افراد در گروه کنترل نیز آموزش های رایج مرکز دیابت را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از پرسش نامه چند وجهی توسط بیماران گروه مداخله و مقایسه در مرحله پیش آزمون، بلافاصله و سه ماه پس از مداخله تکمیل شد. برای تحلیل داده‌ها از نسخه‭ ۲۰ ‬نرم‌افزار ‭spss‬ و آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد. یافته‌ها: دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (‭.( p< ۰/۰۵ ‬ در گروه مداخله در مقایسه بین قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از پایان مداخله تفاوت معنی داری در افزایش نمره خودکارآمدی و انتظار پیامد مشاهده شد. بلافاصله و سه ماه بعد از پایان مداخله بین دو گروه با آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری از نظر میانگین نمره خودکارآمدی و انتظار پیامد دیده شد. میانگین نمره حمایت اجتماعی درک شده در گروه مداخله و کنترل و بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. علاوه براین گروه مداخله نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری در خصوص انجام رفتارهای خودمراقبتی بعد از مداخله آموزشی داشت، بطوریکه میانگین نمره خودمراقبتی کل بیماران گروه مداخله بعد از آموزش و پیگیری از‭ ۵۱/۹ ‬مثبت و منفی‭ ۱۰/۳ ‬به‭ ۶۰/۹ ‬مثبت و منفی‭ ۷/۵۷ ‬بعد از سه ماه رسید که از نظر آماری معنی‌دار بود. میانگین امتیازات کیفیت زندگی قبل از مداخله آموزشی و بعد از آن در گروه مداخله متفاوت بوده است. در واقع در اثر برنامه آموزشی کیفیت زندگی بیماران افزایش یافته است. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش مبتنی بر تئوری شناختی- اجتماعی در گروه مداخله دارای اثر بخشی در مقایسه با آموزش های رایج دیابت در ارتقاء رفتارهای خودمراقبتی می باشد و پیشنهاد می شود آموزش مبتنی بر تئوری شناختی- اجتماعی برای بهبود رفتارهای خودمراقبتی و بدنبال ان کیفیت زندگی در سایر بیماری های مزمن به کار گرفته شود
توصیفگر	:	دیابت شیرین غیر وابسته به انسولین
	:	مراقبت از خود
	:	رفتار بهداشتی
	:	کیفیت زندگی
	:	آموزش بهداشت
	:	Deiabetes Mellitus, Non-Insulin-Dependent
	:	Self Care
	:	Health Behavior
	:	Quality of Life
	:	Health Education
شناسه افزوده	:	اسلامی، احمدعلی، استاد راهنما
	:	حسن‌زاده، اکبر، استاد مشاور
شناسه افزوده	:	دانشکده بهداشت