بررسی مسیر خارجی فرایند آپوپتوز در پمفیگوس ولگاریس  دهانی با استفاده از نشانگرهای  ایمونوهیستوشیمی TNFR 1 و FasL  و روش TUNEL

بتول علیشاهی

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
زبان اثر اصلي	:	فارسی
شماره رکورد	:	105310
شماره مدرک	:	‭ت۱۵۸۷۸‬
شماره راهنما	:	‭WU۱۴۰،ع۸۹۵ب،۱۳۹۴‬
سرشناسه	:	‏ علیشاهی‏ بتول
عنوان	:	بررسی مسیر خارجی فرایند آپوپتوز در پمفیگوس ولگاریس دهانی با استفاده از نشانگرهای ایمونوهیستوشیمی TNFR 1 و FasL و روش TUNEL [پایان نامه]
نویسنده	:	بتول علیشاهی
محل تحصیل	:	دانشکده دندانپزشکی اصفهان
سال تحصیل	:	۱۳۹۴
مقطع تحصیلی	:	دکتری تخصصی
رشته تحصیلی	:	آسیب شناسی دهان و فک و صورت
تاریخ دفاع	:	۱۳۹۴
صفحه شمار	:	۸۸ص.مصور، جدول، نمودار
يادداشت	:	شماره طرح تحقیقاتی ۳۹۳۴۲۷
چکيده	:	مقدمه: پمفیگوس ولگاریس یک بیماری وزیکولوبولوز اتوایمیون پوست وغشاهای مخاطی است که از نظر هیستوپاتولوژیک با وزیکول های داخل اپی تلیالی مشخص می شود. هنوز در مورد وجود یا عدم وجود آپوپتوز و اینکه مقدم بر آکانتولیز است یا بعد از آن روی می دهد، ابهاماتی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی مسیر خارجی فرایند آپوپتوز در پمفیگوس ولگاریس دهانی با استفاده از روش TUNEL و مهمترین مارکرهای مؤثر در مسیر خارجی شامل FasL و TNFR1و مقایسه میزان بروز آن ها در داخل و اطراف وزیکول ها می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی روی 25 نمونه پمفیگوس ولگاریس دهانی، حضور آپوپتوز با تکنیک TUNEL و نیز بروز مارکرهای پروآپوپتوتیک FasL، TNFR1 با روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی در 5 ناحیه لایه بازال و پارابازال مخاط طبیعی ،لایه بازال وزیکول،سقف وزیکول و سلول های آکانتولیتیک بررسی گردید. میزان بروز و شدت رنگ پذیری سنجیده شد و شاخص SID تعیین گردید. نتایج با استفاده از آزمون های Wilcoxon و Mann-Whitney در سطح معنی دار کمتر از 05/0مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج: بین میزان بروز و شدت رنگ پذیری TUNEL در لایه ها ی مختلف، اختلاف معنا داری وجود نداشت (381/0=PV). میزان بروز و شدت رنگ پذیری مارکر TNFR1 در همه ی نواحی بسیار بالا بود. مارکر FasL در ناحیه بازال و پارابازال اطراف ضایعه در 92% نمونه ها مثبت نبود و در قسمت وزیکول بروز و شدت رنگ پذیری متفاوت و متغیری داشت. در تمام لایه ها بین هر دو مارکر مختلف تفاوت معنی دار وجود داشت (001/0< PV).نتیجه گیری: آپوپتوز برای ایجاد آکانتولیز در پمفیگوس ولگاریس ضروری بوده و یک پدیده مقدم بر آکانتولیز می باشد. این آپوپتوز بیشتر از مسیر خارجی و با استفاده از مدیاتورهای پیش آپوپتوتیک FasL و TNFR1 روی می دهد. التهاب ناحیه در القاء ایجاد آپوپتوز نقش دارد. استفاده از مهارکننده های TNF وFAS احتمالاً می تواند سبب کند شدن مسیر پیشرفت بیماری شود.
توصیفگر	:	پمفیگوس ولگاریس
	:	آپوپتوز
	:	روش TUNEL
	:	نشانگرهای ایمونوهیستوشیمی TNFR1 FASL
شناسه افزوده	:	‏ دیهیمی ‏ پرویز استاد راهنما
شناسه افزوده	:	‏ دانشکده دندانپزشکی اصفهان