| نام مرکز
|
:
|
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
|
| نوع مدرک
|
:
|
پایان نامه فارسی
|
| زبان مدرک
|
:
|
فارسی
|
| شماره رکورد
|
:
|
106962
|
| شماره مدرک
|
:
|
ت۱۶۵۸۷
|
| شماره راهنما
|
:
|
WI۲۵۰،د۸۵۹الف،۱۳۹۴
|
| سرشناسه
|
:
|
دهقانی، فائزه
|
| عنوان
|
:
|
ارتباط میان چاقی و اختلال رفلاکس معدی- مروی در بزرگسالان ایرانی [پایان‌نامه]
|
| نویسنده
|
:
|
/ فائزه دهقانی
|
| استاد راهنما
|
:
|
؛ احمد اسماعیل زاده، پیمان ادیبی
|
| محل تحصیل
|
:
|
دانشکده پزشکی
|
| سال تحصیل
|
:
|
: ۱۳۹۴
|
| مقطع تحصیلی
|
:
|
دکترای حرفه ای
|
| رشته تحصیلی
|
:
|
پزشکی
|
| صفحه شمار
|
:
|
{بدون شماره گذاری}: جدول، نمودار
|
| يادداشت
|
:
|
این یک پایان نامه تحقیقاتی به شماره ۲۹۲۰۱۶ است.
|
| يادداشت
|
:
|
کتابنامه انگلیسی
|
| چکيده
|
:
|
مقدمه: چاقی، یکی از عوامل مرتبط با اختلال رفلاکس معدی- مروی می‌باشد. با این حال، یافته‌های حاصل از مطالعات انجام شده در رابطه با چاقی و رفلاکس، ضد و نقیض هستند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارتباط میان چاقی با رفلاکس در گروه بزرگی از جمعیت بزرگسال ایرانی بود.روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی انجام شده روی 4457 بزرگسال، اطلاعات در مورد متغیرها با استفاده از پرسش‌نامه‌ی خود-اجرا به دست آمد. با استفاده از اندازه‌های تن‌سنجی برگرفته از این پرسش‌نامه، افراد بر اساس شاخص توده‌ی بدنی به سه دسته افراد با وزن طبیعی، افراد با اضافه وزن و افراد چاق و بر اساس اندازه‌ی دور کمر به سه دسته افراد با دور کمر طبیعی، افراد دارای اضافه وزن شکمی و افراد با چاقی شکمی طبقه‌بندی شدند. شیوع رفلاکس با توجه به معیارهای III ROME مشخص شد.یافته‌ها: شیوع رفلاکس معدی- مروی در بین افراد مورد مطالعه، 9/23 درصد بود. در مدل خام، افراد چاق در مقایسه با افراد با وزن طبیعی، 58 درصد شانس بیشتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند (نسبت شانس = 58/1، 95 درصد فاصله‌ی اطمینان: 98/1-25/1)، اما با تعدیل اثر تمامی عوامل مخدوشگر، ارتباط بین چاقی و اندازه‌ی دور کمر از حالت معنی‌داری خارج شد (نسبت شانس = 06/1، 95 درصد فاصله‌ی اطمینان: 48/1-75/0). پس از تعدیل برای متغیرهای بالقوه از جمله رفتارهای تغذیه‌ای، افراد با چاقی شکمی 43 درصد شانس بیشتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند (نسبت شانس = 43/1، 95 درصد فاصله‌ی اطمینان: 85/1-13/1)؛ با این وجود، وقتی متغیر وزن تعدیل شد، این ارتباط از حالت معنی‌داری خارج شد (نسبت شانس = 26/1، 95 درصد فاصله‌ی اطمینان: 65/1-96/0). آنالیزها به تفکیک جنس، نشان دهنده‌ی عدم وجود ارتباط بین چاقی و ابتلا به رفلاکس در مردان بود. زنان با چاقی عمومی 43 درصد و زنان با چاقی شکمی 51 درصد، شانس بیشتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند؛ اما تعدیل بیشتر برای دور کمر و شاخص توده‌ی بدنی این ارتباط‌ها ناپدید شد. پس از تعدیل برای عوامل مخدوشگر بالقوه، ارتباط معنی‌داری بین چاقی و چاقی شکمی با تکرر و همچنین شدت علایم رفلاکس یافت نشد.نتیجه‌گیری: ارتباط مثبت معنی‌داری بین چاقی عمومی و اختلال رفلاکس معدی- مروی مشاهده شد که پس از در نظر گرفتن رفتارهای تغذیه‌ای و اثرات متقابل دور کمر، از بین رفت. افراد با چاقی شکمی نیز نسبت به افراد با دور کمر طبیعی، شانس بالاتری برای ابتلا به رفلاکس داشتند.
|
| توصیفگر
|
:
|
رفلوی معده به مری
|
|
|
:
|
چاقی
|
|
|
:
|
شاخص اندام های بدن
|
|
|
:
|
رفتار تغذیه ای
|
|
|
:
|
سالمندان
|
|
|
:
|
Gastroesophageal Reflux
|
|
|
:
|
Obesity
|
|
|
:
|
Body Mass Index
|
|
|
:
|
Feeding Behavior
|
|
|
:
|
Aged
|
| شناسه افزوده
|
:
|
اسماعیل زاده، احمد، استاد راهنما
|
|
|
:
|
ادیبی، پیمان، استاد راهنما
|
| عنوان ترجمه شده توسط فهرست نویس
|
:
|
The Association between Obesity and Gastroesophageal Reflex (GERD) in Iranian Adults
|