ارزیابی و تعیین اسپویلر بهینه برای ایجاد یکنواختی دز در محل اتصال میدان¬های مجاور قائم و مایل الکترون به روش شبیه¬سازی مونته کارلو

/ فرانک فلفلیان; ؛ پروانه شکرانی; ؛ مریم عطارد، علیرضا عموحیدری

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	108079
شماره مدرک	:	‭ت۱۷۱۸۵‬
شماره راهنما	:	‭WN۶۶۵،ف۸۴۴‮الف‬،۱۳۹۵‬
سرشناسه	:	‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏فلفلیان‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏، فرانک
عنوان	:	ارزیابی و تعیین اسپویلر بهینه برای ایجاد یکنواختی دز در محل اتصال میدان¬های مجاور قائم و مایل الکترون به روش شبیه¬سازی مونته کارلو [پایان‌نامه]
نویسنده	:	/ فرانک فلفلیان
استاد راهنما	:	؛ پروانه شکرانی
استاد مشاور	:	؛ مریم عطارد، علیرضا عموحیدری
محل تحصیل	:	دانشکده پزشکی
سال تحصیل	:	: ۱۳۹۵
مقطع تحصیلی	:	کارشناسی ارشد
رشته تحصیلی	:	فیزیک پزشکی
صفحه شمار	:	۶۴ص.: مصور، جدول، نمودار
يادداشت	:	این یک پایان نامه تحقیقاتی به شماره‭۳۹۴۵۳۲ ‬ است
يادداشت	:	کتابنامه انگلیسی
چکيده	:	مقدمه: مشکل اصلی استفاده از میدان¬های مجاور، غیریکنواختی شدید دز در ناحیه¬ی اتصال میدان¬ها است که باعث به وجود آمدن لکه¬های داغ و سرد می¬شود. یکی از راه حل¬های این مشکل، استفاده از اسپویلر در انتهای اپلیکاتور الکترونی است که با افزایش پهنای نیمسایه باعث ایجاد دز یکنواخت در ناحیه¬ی اتصال میدان¬های مجاور می¬شود. میزان یکنواختی دز در محل اتصال میدان¬های مجاور الکترون به پارامتر¬های متعددی از جمله چگالی، قدرت پراکندگی، ضخامت ماده¬ی اسپویلر و زاویه بین دو میدان بستگی دارد. هدف از انجام این طرح تحقیقاتی، تعیین جنس و ضخامت یک اسپویلر بهینه برای ایجاد یکنواختی دز در محل اتصال میدان¬های مجاور قائم و مایل الکترون به روش شبیه سازی مونته کارلو بود. مواد و روش¬ها: سر دستگاه شتاب¬دهنده¬ی پریموس زیمنس برای باریکه¬ی الکترون MeV٥ با اندازه میدان cm2١٠×١٠ با استفاده از کدهای BEAMnrc و DOSXYZnrc شبیه¬سازی شد. اعتبارسنجی توسط مقایسه¬ی منحنی¬های درصد دز عمقی و پروفایل مربوط به شبیه¬سازی و اندازه¬گیری انجام گرفت. اندازه¬گیری¬ها با استفاده از فانتوم آب MP3-Mو چمبر Semi flex-31010 (PTW, Freiburg, Germany) انجام شد. برای رسم منحنی¬های همدز میدان¬های مجاور شبیه¬سازی شده، از نرم افزار متلب استفاده شد. عملکرد اسپویلرهای PMMA، آلومینیوم، تایتانیوم و کروم برای ایجاد دز یکنواخت در ناحیه¬ی اتصال میدان¬های مجاور قائم ومایل الکترون بررسی شد.یافته¬ها: پهنای نیمسایه با استفاده از اسپویلر، از mm٥/٢٧ در حالت بدون اسپویلر به mm٤٢ برای PMMA، mm٤٠ برای کروم، mm ٢٩ برای تایتانیوم و mm ٥/٤٢ برای آلومینیوم افزایش یافت. ماکزیمم دز ناحیه¬ی اتصال از ١١٥% برای حالت بدون اسپویلر به ١٠٧% برای PMMA، ١٠٨% برای کروم، ١٢٠% برای تایتانیوم و ١٠٨% برای آلومینیوم رسید. دز نقطه¬ی داغ از ١١٠% در حالت بدون اسپویلر به ١٠٢% برای PMMA، ١٠٣% برای کروم، ١١٥% برای تایتانیوم و ١٠٢% برای آلومینیوم رسید. R90 در حدود mm٦ برای PMMA،mm ٣ برای کروم، mm٢ برای تایتانیوم و mm٤ برای آلومینیوم کاهش یافت. شاخص یکنواختی از ٩٣% برای حالت بدون اسپویلر به حدود ٧٧% برای PMMA، کروم و آلومینیوم و ٨٢% برای تایتانیوم رسید. دز سطحی از ٧٩% برای حالت بدون اسپویلر به ٨٩% برای PMMA، ٨٨% برای کروم، ٩٦% برای تایتانیوم و ٨٧% برای آلومینیوم افزایش یافت. آلومینیوم با ضخامت cm ١٢٩/٠ (معادل با mm PMMA٥ برای ایجاد پراکندگی زاویه¬ای یکسان) به عنوان اسپویلر بهینه انتخاب شد. با استفاده از اسپویلر بهینه، دز در ناحیه¬ی اتصال میدان¬های مجاور مایل ١٥ درجه از ١٦٠% به ١١٠%، برای میدان¬های مجاور مایل ٣٠ درجه از ١٨٠% به ١٢٠%، برای میدان-های مجاور مایل ٤٥ درجه از ١٦٠% به ١٢٠% و برای میدان¬های مجاور مایل ٦٠ درجه از ١٨٠% به ١٠٠% رسید.نتیجه¬گیری: با استفاده از اسپویلر، پهنای نیمسایه در سطح افزایش یافت و سایز و عمق نقاط داغ و محدوده¬ی درمانی کاهش یافت. یکنواختی دز در ناحیه¬ی اتصال میدان¬های مجاور قائم و مایل بیشتر شد. برای همه¬ی اسپویلرها، شاخص یکنواختی کاهش یافت و درصد دز سطحی افزایش یافت. از نتایج این تحقیق می¬توان در بهینه¬سازی توزیع دز در درمان با میدان¬های مجاور الکترونی استفاده کرد.
توصیفگر	:	دز تشعشع
	:	پرتو درمانی
	:	میدان های الکترومغناطیس
	:	Radiation Dosage
	:	Radiotherapy
	:	Electromagnetic Fields
شناسه افزوده	:	‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏شکرانی‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏، پروانه، استاد راهنما
	:	‏‏عطارد‏‏‏‏، مریم، استاد مشاور
	:	‏‏عموحیدری‏‏‏، علیرضا، استاد مشاور
عنوان ترجمه شده توسط فهرست نویس	:	Evaluation and determination of the optimized beam spoiler for dose uniformity achievement in abutting normal and oblique electron fields: a Monte Carlo simulation study