بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در باکتریهای منتقله توسط هوا در بیمارس...

منو

" بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در باکتریهای منتقله توسط هوا در بیمارستانهای آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان "
/ حامد میرحسینی مهناز نیک آیین، حسین خان احمد اکبر حسن زاده

نام مرکز	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نوع مدرک	:	پایان نامه فارسی
زبان مدرک	:	فارسی
شماره رکورد	:	109373
شماره مدرک	:	‭ ت۱۶۱۱۹‬
شماره راهنما	:	‭WA۷۵۰،م۹۲۵ب،۱۳۹۴‬
سرشناسه	:	‏‏‏‏‏ میرحسینی‏‏‏‏‏ حامد
عنوان	:	بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک در باکتریهای منتقله توسط هوا در بیمارستانهای آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان [پایان نامه]
نویسنده	:	/ حامد میرحسینی
استاد راهنما	:	مهناز نیک آیین، حسین خان احمد
استاد مشاور	:	اکبر حسن زاده
محل تحصیل	:	: دانشکده بهداشت
سال تحصیل	:	،۱۳۹۴
مقطع تحصیلی	:	دکترا
رشته تحصیلی	:	بهداشت محیط
تاریخ دفاع	:	۹۴/۱۱/۱۲
صفحه شمار	:	۷۸ص.:مصور، جدول، نمودار،+CD
يادداشت	:	این پایان نامه طرح تحقیقاتی با شماره ۳۹۱۴۴۲ می باشد .
چکيده	:	عفونت بیمارستانی با حدود 4/1 میلیون نفر مبتلا بعنوان یک نگرانی عمده بهداشتی در سراسر جهان محسوب می شود. حدود 60 درصد این عفونت ها در اثر باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک به وجود می آید. طی دهه های اخیر مقاومت آنتی بیوتیکی بعنوان یک معضل مهم مطرح بوده و بطور فزاینده ای مانع درمان عفونت های اکتسابی در بیمارستان بوده است. گروه های آسیب پذیر بیماران در معرض خطر بالای عفونت های ناشی از میکروارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک هستند. این عفونت ها بعنوان یک تهدید جدی برای بیماران دارای نقص ایمنی، افزایش مرگ و میر و هزینه بیمارستانی مطرح هستند. امروزه بدلیل تحول ناشی از ورود باکتریهای مقاوم به آنتی بیوتیک و افزایش تعداد افراد دارای نقص ایمنی ناشی از عفونت HIV، شیمی درمانی، دارو درمانی و نقص ژنتیکی، بیمارستان ها اغلب با عفونت های بیمارستانی ناشی از مقاومت آنتی بیوتیکی مواجه هستند. اگرچه تماس مستقیم بعنوان مسیر اصلی انتقال برای اکثر عفونت ها شناخته می شود، اما شواهد بسیاری وجود دارد که که سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین، اسینتوباکتر بومانی و مایکوباکتریوم توبرکلوزیس می توانند از مسیر هوابرد انتقال یابند. میکروارگانیسم های هوابرد از منابع مختلف مانند سیستم تهویه هوا، قطرات تنفسی ناشی از عطسه و سرفه بیماران منتشر شوند. مطالعات نشان داده اند که فعالیتهای انجام شده در هر بخش از قبیل مرتب کردن تخت بیمار و تمیز کردن مکانیکی کف تعداد زیادی از باکتریها را در هوا آزاد می کنند. بنابراین جهت کنترل و پیشگیری مؤثر از مقاومت آنتی بیوتیکی عفونت های بیمارستانی به شناسایی بهتر پتانسیل باکتریهای مقاوم هوابرد برای بیماران نیاز داریم. این اطلاعات به اجرای مناسبتر معیار های کنترل و پیشگیری از عفونت بیمارستانی ناشی از باکتریهای هوابرد کمک می نماید. با توجه به اهمیت مقاومت آنتی بیوتیکی و ژنهای مقاوم در هوای تنفسی محیط های بیمارستانی، و نقش آنها در شیوع عفونت های بیمارستانی این تحقیق با هدف: تعیین شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی در بخش های مختلف چهار بیمارستان آموزشی همچنین شناسائی و ارزیابی فراوانی ژنهای مقاوم باکتریایی منتقله توسط هوای تنفسی انجام گرفت. مواد و روش ها:این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1393 در چهار بیمارستان آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است. محل های نمونه برداری در هر بیمارستان شامل بخش های: مراقبت ویژه (ICU)، جراحی، داخلی و اتاق عمل بودند. عمل نمونه برداری هوا با استفاده از یک نمونه بردار ایمپینجر حاوی 10 میلی لیتر از بافر فسفات انجام شد. در هر بار نمونه بردای تقریباً 3000 لیتر از هوا با استفاده از یک پمپ نمونه بردار با دبی 5/12 لیتر بر دقیقه جمع آوری گردید. پس از انجام نمونه برداری، نمونه ها با رعایت زنجیره سرد 4 درجه سانتی گراد فوراً به آزمایشگاه منتقل می شدند. در آزمایشگاه بخشی از محتوی ایمپینجر بعد از ورتکس کامل به روش پخش کردن، روی محیط کشت TSA(Tryptic Soy Agar ) حاوی آنتی بیوتیک ها شامل: اگزاسیلین (OX)، سفازولین (CFZ)، سفتازیدیم (CAZ)، ونکومایسین (VA) و جنتامایسین (GM) پخش گردید. در این مطالعه غلظت آنتی بیوتیک با توجه به استاندارد CLSI 2012 و مقالات تعیین شد. بطور همزمان جهت تعیین تعداد کلنی باکتر های هوابرد، مقداری از هر نمونه بر روی محیط کشت بدون آنتی بیوتیک پخش گردید. پلیت ها در دمای 35 درجه سانتی گراد برای مدت 3-2 روز انکوبه شدند. سپس تراکم کلنی های شمارش شده بسته به حجم هوای نمونه برداری شده بر اساس واحد CFU/m3 محاسبه گردید. برای استخراج DNA، از ایزوله های مقاوم بر روی محیط کشت مولر هینتون حاوی آنتی بیوتیک مخصوص آن کشت مجدد داده شد. همه ایزوله ها برای شناسایی حضور هفت ژن TEM، CTX-m-32، OXA23، OXA51، mecA، VanAوAac3-I غربال شدند. واکنش PCR با حجم نهایی 25 میکرولیتر شامل: lµ 5/2 از بافر X 10 PCR(mmol.l-. mgcl22)،Mµ 2/0 از هر پرایمر، Mµ 2/0 از هر dNTPS، 2 واحد از DNA پلیمراز Taq و lµ2 از DNA الگو بود. سیکل حرارتی تکثیر ژن به این صورت بود که: دناتوراسیون اولیه در C°94 برای مدت 5 دقیقه و 35 سیکل شامل (C°94 به مدت 45 ثانیه، درجه حرارت اختصاصی پرایمر مربوطه به مدت 1 دقیقه و C°72 به مدت 1 دقیقه)، سیکل نهایی در C°72 به مدت 10 دقیقه. محصول PCR روی ژل آگارز 5/1 درصد حاوی اتیدیوم بروماید، الکتروفورز گردید و برای مشاهده و عکسبرداری از دستگاه UV Tech فرانسه استفاده شد. نتایج:میانگین کلی غلظت باکتری های منتقله توسط هوا در بیمارستان های مورد بررسی برابر (CFU/m3) 464 بود. بیمارستان D بالاترین غلظت باکتریهای هوابرد و ARAB (Antibiotic Resistance Airborne Bacteria) را داشت. هر چند که تفاوت آماری معناداری بین غلظت باکتری های هوابرد در بیمارستانهای مختلف وجود نداشت. در بین بخش های بیمارستانی با وجود اینکه بالاترین غلظت باکتریهای هوابرد در بخش داخلی به دست آمد لیکن بخش جراحی دارای بیشترین میانگین غلظت ARAB بود. در همه بیمارستان های مورد بررسی مقاومت به اگزاسیلین بیشترین شیوع را نشان داد (حدود 5/33 درصد). بیشترین شیوع باکتریهای هوابرد مقاوم به ونکومایسین و جنتامایسین مربوط به بخش مراقبت ویژه بود. آزمون آماری تفاوت معنا داری را بین شیوع باکتریهای هوابرد مقاوم به جنتامایسین و ونکومایسین در بین بیمارستانهای مختلف نشان نداد. هر هفت ژن انتخابی در بیمارستان های مختلف شناسایی شدند و میانگین کلی ژن های شناسایی شده از کلنی های ARAB برابر 6/13 درصد بود. ژن OXA23 با فروانی 28 درصد بیشترین فراوانی را در بین کلنی های مقاوم به بتالاکتاماز داشت.. ژن CTX-m-32 در ایزوله های جدا شده از بیمارستان های A و B شناسایی نگردید.بالاترین فراوانی ژن mecA از بیمارستانA به دست آمد. این ژن در بیمارستان C فقط در بخش اتاق عمل شناسایی شد. فراوانی ژن VanA در همه ایزوله های مقاوم به ونکومایسین برابر 7 درصد و فراوانی ژن Aa3-I در ایزوله های مقاوم به جنتامایسین برابر 5 درصد بود. بیشترین فراوانی ژن VanA در بخش مراقبت های ویژه به دست آمد و ژن مقاوم Aa3-I تنها در یک ایزوله از بخش مراقبت های ویژه بیمارستان D شناسایی شد. بحث و نتیجه گیری:کیفیت هوای بیمارستان به دلیل گسترش عفونت های منتقله از هوا بین بیماران و یا پرسنل همچنین گسترش عفونت به خارج از بیمارستان بیشترین اهمیت را دارد. بسیاری از محققین بر انتقال هوابرد عفونت در بین بخش های مختلف بیمارستانی تأکید دارند نتایج حاصل از این مطالعه، شیوع نسبتاً بالای باکتریهای هوابرد مقاوم به آنتی بیوتیک در بخش های مختلف چهار بیمارستان آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان را نشان می دهد.ایزوله های مقاوم استافیلوکوکوس و اسینتوباکتر بومانی از غالبترین باکتریهای هوابرد مقاوم بودند که نشاندهنده پتانسیل نقش هوا در انتقال این باکتریهای مقاوم و انتشار عفونت های بیمارستانی است. باکتریهای هوابرد مقاوم می توانند در بخش های مختلف بطور معلق و برای یک مدت زمان طولانی زنده بمانند. شیوع نسبتاً بالای مقاومت باکتریهای هوابرد در بخش مراقبت ویژه می تواند بیشترین نگرانی را از نظر سلامت بیماران این بخش ها ایجاد کند. یافته های این پژوهش بر ضرورت کاربرد معیار های کنترلی مؤثر در جهت کاهش پتانسیل انتقال هوابرد عفونت های بیمارستانی تأکید دارد.
توصیفگر	:	آلاینده های هوا
	:	انتشار عفونت
	:	مقاومت میکربی دارو
	:	آنتی بیوتیک ها
	:	بیمارستان
	:	Air Pollutants
	:	Cross Infections
	:	Drug Resistance Microbial
	:	Antibiotics
	:	Hospital
شناسه افزوده	:	‏‏‏‏‏ نیک آیین‏‏‏‏‏ مهناز استاد راهنما
	:	خان احمد‏ حسین استاد راهنما
	:	حسن زاده ‏ اکبر استاد مشاور
شناسه افزوده	:	‏ دانشکده بهداشت