تهیه و ارزیابی نانوالیاف زیست تخریب پذیر حامل سیپروفلوکساسین جهت پوشش زخم

خط مشی دسترسی

فارسی

X

X

جستجوی مدارک

X

تمام متن

X

منابع دیجیتالی

زبان متن نوشتاري يا گفتاري و مانند آن	:	فارسی
نوع ماده	:	طرح تحقیقاتی/ پروژه فارسی
شماره شناسایی	:	50973
شماره مدرک	:	‭ط۲۶۶۹‬
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئوليت معنوي درجه اول )	:	ورشوساز،ژاله، مجری طرح
عنوان و نام پديدآور	:	تهیه و ارزیابی نانوالیاف زیست تخریب پذیر حامل سیپروفلوکساسین جهت پوشش زخم [طرح تحقیقاتی]/ ژاله ورشوساز، محمد مرشد، مرضیه جان نثاری
وضعيت نشر و پخش و غيره	:	اصفهان : دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، معاونت تحقیقات و فناوری، ‭[۱۳۸۵]‬.
مشخصات ظاهري	:	‮ض،‭۱۵۵‬ص.‬: مصور،جدول، نمودار
يادداشتهاي مربوط به نشر، بخش و غيره	:	چاپی
يادداشتهاي مربوط به خلاصه يا چکيده	:	تحقیق حاضر در سه مرحله به تهیه و ارزیابی نانوالیاف حاوی داروی سیپروفلوکساسین هیدروکلراید‭(CipHCl)‬، به منظور التیام زخم های پوستی و سوختگی های بسیار شدید، از پلیمرهای زیست تخریب پذیر پلی وینیل الکل و پلی وینیل استات، پرداخته است. بدین منظور در مرحله ی اول‭۵ ‬مخلوط از محلول های‭PVAc:PVA‬ با نسبت های جرمی‭۱۰۰:۰ ،۷۵:۲۵ ،۵۰:۵۰ ،۲۵:۷۵ ،۰:۱۰۰ ‬، در حلال های آبکی اسیداستیک‭۴۰ ‬درصد،‭۵۰ ‬درصد و‭۶۰ ‬درصد تهیه و سپس به منظور تولید نانوالیاف مناسب در هر نسبت جرمی، تحت فرآیند الکتروریسی قرار گرفتند. براین اساس، غلظت هر ترکیب جرمی برای تولید نانوالیاف بهینه، به صورت اختصاصی تعیین شد. در مرحله ی دوم به منظور بهبود کیفیت فرآیند الکتروریسی و ساختار نانوالیاف، در تمامی ترکیبات جرمی مقدار‭۰/۳ (V/V)‬درصد اسید سولفوریک به حجم سیستم حلال اضافه شد. نتایج نشان داد که افزایش اسید سولفوریک باعث افزایش قابل ملاحظه ای در هدایت الکتریکی و کاهش ناچیزی در ویسکوزیته ی محلول ها می شود. علاوه بر این، باعث شده است که میانگین قطری نانوالیاف به صورت فاحشی کاهش یابد. به عنوان مثال، قطر میانگین نانوالیاف در ترکیب جرمی‭ ۲۵:۷۵ ‬از‭ ۵۰۳/۷ ‬به‭ ۸۰ ‬نانومتر تقلیل یافت. در مرحله ی سوم، با افزودن پودر کریستالی دارو به محلول های پلیمری مورد نظر، نانوالیاف حاوی دارو، الکتروریسی شد. افزودن دارو به محلول پلیمری، به بهبود کیفیت ساختاری نانوالیاف منجر شد. با تولید نانوالیاف بسیار ظریف بدین طریق، درجه ی تورم بسیار بالایی برای این سیستم حاصل شد. به طوری که برای وب نانوالیاف پلی وینیل الکل، طی مدت‭۲۴ ‬ساعت، درجه ی تورمی در حدود‭۲۰۹۲ ‬درصد حاصل شد که این مقدار در مقایسه با نانوالیاف مشابه با میانگین قطری‭ ۱۸۰ ‬نانو متر، افزایش‭ ۱۵۰ ‬درصدی، داشته است. به منظور بررسی ساختار فیزیکی و تداخل شیمیایی احتمالی پلیمرها و دارو، از آنالیز حرارتی‭(DSC)‬ و به منظور بررسی تاثیر فرآیند الکتروریسی بر ساختار فیزیکی پلیمرها و دارو چگونگی توزیع دارو در بین زنجیر های پلیمری از تفرق اشعه ی‭(XRD) X‬ استفاده شد. همچنین طیف مادون قرمز با تبدیل فوریه‭(FTIR)‬ ، به منظور حصول اطمینان از عدم برهمکنش بین حلال و پلیمرها، بین پلیمرها و بین دارو با پلیمرها مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تعیین مقدار رهایش دارو، از لایه های بی بافت نانوالیاف الکتروریسی شده، محیط بافر فسفات با‭pH،۶۸ ‬ به عنوان فاز گیرنده، و روش اسپکتروفتومتری در ناحیه ی‭UV‬ به عنوان روش اندازه گیری انتخاب شدند. نتایج حاصل از رهایش دارو نشان داد که نوع پلیمر، نسبت دو پلیمر، مقدار دارو، قطر نانوالیاف و ضخامت لایه ی نانوالیاف تاثیر زیادی بر پروفایل آزادسازی، رهایش انفجاری اولیه و همچنین برنرخ و مدت زمان کل رهایش دارو دارند به طوری که وب نانوالیاف پلی وینیل استات حاوی‭ ۵ ‬درصد دارو، بیشترین مدت زمان رهایش دارو و نیز کمترین میزان رهایش انفجاری اولیه را، دارا بود. با افزایش قطر نانوالیاف و ضخامت لایه ی بی بافت نانوالیاف به طور جداگانه رهش ناگهانی اولیه کنترل شد. در مجموع این تحقیق نشان داد که با تغییر پارامتر های مختلفی مانند نوع پلیمر، نسبت پلیمرها، مقدار دارو، ضخامت وب و قطر نانوالیاف، می توان به فرمولاسیون های مختلفی رسید که پروفایل های متفاوتی برای رهایش داروی‭(CipHCl)‬ ایجاد می کنند. هر یک از این فرمولاسیون ها مطابق با پروفایل های آزادسازی، می توانند در کاربردهای مختلفی از رهایش دارو استفاده شوند اما به منظور کاربرد جهت التیام و بهبود سوختگی های شدید، فرمولاسیون هایی که در آنها نسبت بالایی از پلی وینیل الکل وجود دارد، به دلیل درجه ی تورم بالاتر پیشنهاد می شود
اصطلاحهاي موضوعي کنترل نشده	:	سیپروفلوکساسین
	:	پلی وینیل ها
	:	سوختگی ها
	:	پلیمرها
	:	زخم
	:	Ciprofloxacin
	:	Polyvinyls
	:	Burns
	:	Polymers
	:	Ulcer
نام شخص - ( مسئوليت معنوي درجه دوم )	:	مرشد، محمد، مجری طرح
	:	جان نثاری، مرضیه ، مجری طرح
نام تنالگان - (مسئوليت معنوي درجه دوم )	:	دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، معاونت تحقیقات و فناوری
مبدا اصلي	:	IRدانشگاه علوم پزشکی اصفهان
وضعيت انتشار	:	p
مجری طرح(حقیقی)	:	ژاله ورشوساز، محمد مرشد، مرضیه جان نثاری
منبع تامین اعتبار	:	معاونت تحقیقات و فناوری
کد پروژه	:	‭۲۸۵۳۶۰‬
تاریخ شروع	:	‭1385/01/01‬